Kenningu um frávik beitt til að skilgreina frávik og tengja geðsjúkum.

Félagsfræðilegar kenningar um frávik: Frávik eru breytileg eftir viðmiðum menningar. Þannig er það sem er talið vera geðveiki á Íslandi ekki endilega talið vera það í Rússlandi. Á tímum Sovétríkjanna var alheilbrigt fólk oft lokað inni og kallað geðsjúkt, einungis vegna sérstakra stjórnmálaskoðanna. Á Íslandi þarf meira til, til að vera talinn geðsjúkur.

Emile Durkheim - Virkni frávika: Viðbrögð við frávikum gera siðferðileg mörk skýrari. Með því að skilgr. suma sem afbrigðilega dregur fólk skýr mörk millli þess sem það telur rétta og ranga hegðun. Geðsjúkir sýna oft ranga hegðun með því að hafa hátt og sýna skap.

Sálfræðikenningar: Skoða tengsl milli persónuleika og frávikshegðunar. Ákveðnir persónuleikar eiga auðveldara með að fá geðsjúkdóm, þeir sem eru oft í miklu stressi og vinna mikið(vinnusjúklingar) eru í stórum áhættuhópi.

Líffræðilegar kenningar um frávik: Fyrir um einni öld áleit fólk að mannleg hegðun væri sprottin af líffræðilegum eðlishvötum. Geðveiki er vissulega líffræðileg. Margir hafa erft geðveikina frá foreldrum sínum, og verða geðsjúkir síðar á ævinni.

Samvirknikenningar: Samfélagið er eins og líkami, margir hlutir vinna saman að sama markmiði. Ef einn hlutinn er veikur getur allur líkaminn/samfélagið lamast.  Þeir sem þjást af geðsjúkdómi eru eins og lamaður líkamshluti. Taka ekki virkan þátt í samfélaginu og þurfa sérstaka aðstoð.

Átakakenningar: Fjalla um spennu og átök milli hópa. Hinir valdamiklu gegn hinum valdaminni, efri stétt og lægri stétt. Geðsjúkir búa ekki við sömu lífsskilyrði og aðrir. Þannig myndast spenna milli hópanna, heilbrigðra og geðsjúkra. Geðsjúkir verða oft undir í samfélaginu sökum fordóma og annarra hluta.